Duygularını ortaya dökerek yazmak, deli cesaretinden başka bir şey değildir. Sen o cesareti gösterip yazmışsın, üstelik içtenliğinle ve tüm samimiyetinle. Ama aynı yerden yarası kanamayan insanlar, hissedemeyecekler belki de yazdıklarını. Şiir bahçelerinde hoyratça dolaşacaklar, kelimelerinin belini büküp, çiçeklerini koparacaklar ya da ıslatacaklar başka satırları, gözyaşlarıyla. Eskitecekler belki bazı cümlelerin altlarını çizmeye çalışırken. Yine kelimelerinin canı acıyacak, yazarak kanattığın yaran, belki hiç kabuk bağlamayacak. Yazmak, tüm bu kapanmayan yaralara rağmen yazmak, iyileşmeyeceğini bilerek bazen çirkin bulduğun, bazen sakladığın gizlerini göstermek. Her daim eski yaraların kanattığı yeni yaralara bağışıklık kazanamadan hazır olmak. Kalemi eline alırken korkmak hiç aklına gelmez oysa ama yazmak tam da böyle bir şey…
Nevin Akbulut
Yirmi Yedi Ekim İki Bin On Altı 12:10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder