Gözlerim buğulu camların yansıması, içindekiler net değil, görülemiyor. Görülmesin diye buğunun rengine bıraktım gözlerimi ta akşamdan. Camilla’ya benziyorum belki de ben, her düşündüğünü yapan, benim onların umurunda olmam, onların da benim umurumda olduğunu göstermez, bunun için mi cezalandırılıyorum? Otobüs kalkmadan kitabı bitirdim. Ölenlere fazla üzülmemek lazım, dünya ikinci kez gelinebilecek bir yer değil, eziyet bu eziyet.
Nevin Akbulut
2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder